Tweede Kerstdag

Tweede Kerstdag begint traditioneel met een strandwandeling in Hoek van Holland samen met opa Rob en oma Dymph. Dit jaar is het zonnig, maar heel fris. Dik ingepakt gaan we op zoek naar de zee. Mees heeft nog niet helemaal door dat het winter is en speelt in de branding. Gelukkig heeft hij laarzen aan en blijft de waterige kou hem enigzins bespaard. We maken snel ons rondje af en warmen ons weer op met warme chocomel.

We gaan met z'n allen naar huis. Daar komen ook ome Ed en tante Lein naartoe. Na een spelletje 'Wiebelboom' gaan we aan tafel. Roos en Mees doen op hun manier gezellig mee met een uitgebreide gourmettafel. Mees eet zijn buik vol met kilo's vlees en Roos zorgt dat iedereen salade en gesmeerde stokbroodjes krijgt.

Eerste Kerstdag

Op Eerste Kerstdag slapen we allemaal uit. Pas om half 11 schuiven we aan de ontbijttafel. Het is een koude dag. We blijven een lekker dagje binnen. Aan het eind van de dag wordt oma weer naar haar ziekenhuiskamer gebracht door Roos en opa.

Omdat we een dagje binnen blijven verrast oma haar kleine meisje vast met haar langverwachte verjaardagskado!

Geboren: baby Annabel

Op Eerste Kerstdag is Annabel van Winden geboren. Lang verwacht en toch 11 dagen te vroeg geboren. Annabel is een kerngezonde, lieve baby, 46 cm lang en weegt slechts 4 pond. De bevalling is zeer snel en voorspoedig verlopen. (papa Jeroen had wat lastige minuutjes met het doorknippen van de navelstrengetjes).

Grote zus Roos heeft geen last van naweeen, hormonen, kraamtranen of slapeloze nachten. Ze zweeft daadwerkelijk op een roze wolk en vertelt en toont iedereen met trots onze gezinsuitbreiding.

Kerstavond

Op woensdag rijden we naar Limburg. Rond 4 uur zijn we allemaal 'thuis': Opa en oma (voor een dagje uit het ziekenhuis om thuis kerst te vieren), Karen, Jeroen, Roos, Mees, ome Ralph, tante Femmy, Sara en Eva. Opa heeft voor heerlijke tapas hapjes gezorgd. Roos, Mees en Sara kunnen zich intussen bekommeren over het halen en uitpakken van de kadootjes die onder de boom liggen. Iedereen krijgt een boek, de kinderen krijgen allen ook nog een spel.

De wiebelboom is erg in trek. Voor Sara is het nog net wat te moeilijk, maar Roos en Mees snappen het al heel goed. De spanning is om te snijden als een figuurtje op de boom gezet wordt. Hilariteit als alles er afvalt... ook al moet jij de stukken innemen en kan je bijna niet meer winnen.

Als klap op de vuurpijl heeft opa als toetje een chocolade fontein. Roos en Mees vinden het druipende, bruine goedje in eerste instantie maar raar. Maar door het enthousiasme van de papa's en mama's willen ze ook wel eens proeven. Wat fout verslavend!

FIJNE FEESTDAGEN!

Oma in het ziekenhuis

Na dagen van hevige pijn is oma weer opgenomen in het ziekenhuis. Onderzoeken wezen uit dat de tumor een complete darmafsluiting veroorzaakt. Opereren of een stoma is geen optie. Uiteindelijk is gekozen voor een 'stent'. Het belangrijkste doel van deze stent is het corrigeren van de vernauwing in haar darmkanaal. De stent is vrijdagmiddag geplaatst en dat is goed gelukt, zonder de darmwand te beschadigen.

Inmiddels is oma weer wat opgeknapt en is ze hoogst waarschijnlijk met de kerstdagen thuis. Haar kadootje was alvast onder de boom uitgehaald. De foto van de 4 kleinkinderen pronkt op haar ziekenhuis kastje...

Afscheid crêche

Begin januari wordt Roos 4 jaar. Na de kerstvakantie zal ze naar de basisschool gaan. Dat betekent dat deze week haar laatste week op het Steigertje is geweest.

Roos vierde samen met de 'floddertjes' haar verjaardag en afscheid. Zoals Roos zelf al een week thuis vertelde mocht ze op de grote stoel, kreeg ze een kroon en werd er luid gezongen. Daarna kreeg Roos een grote afscheidskaart van haar vriendin Charlotte en het kadootje van broertje Mees. Toen het kadootje door iedereen was bekeken en goedgekeurd kon Roos trakteren. Samen met meester Joey deelde ze aan alle kindjes uit. Eerst een Nemo manderijn en daarna nog snoepen van de druiven kaviaar.

Consultatie

Vanaf je vierde jaar worden de jaarlijkse controles gedaan door de GGD. Nog net op de valreep gaat Roos nog een keer naar het consultatiebureau. Ze weegt bijna 15 kilo en is 104 cm.
(Mees is 96cm en weegt 13 kilo)

Na een kort praatje en een lichaamlijke controle moet Roos voor de 2e maal de ogentest doen. Wederom kijkt ons meisje verlegen naar de plaatjes en weigert te zeggen wat ze ziet (dan wel niet ziet). Ze is duidelijk niet gecharmeerd van de 1-oog-bril en de plaatjes zijn hopeloos achterhaald. Geef haar eens ongelijk om te zwijgen.

Ter afsluiting van haar CB carriere krijgt Roos een prik. Mama neemt haar op schoot. Net als Roos wil gaan huilen om het leed wat haar wordt aangedaan is het al voorbij. Ze krijgt een mooie pleister en een kleurplaat en ze mag weer naar huis. Helaas moet ze toch nog een keer terugkomen. Voor de derde keer wordt dan haar ogentest afgenomen. Tevens wordt na 3 maanden basisschool gekeken of ze haar buikkrampen en stoelgang onder controle heeft.

Waterratten

Sinds de herfstvakantie waren we niet meer gaan zwemmen. Nu Roos een duikbril heeft gekregen van sinterklaas werd het toch tijd om deze te gaan uitproberen. Al dagen was ze in rep en roer toen was verteld dat we op zondag zullen gaan zwemmen. Eenmaal in het zwembad 'rent' ze gelijk naar het kinderbadje en springt erin. In het water worden snel haar vleugeltjes omgedaan en daar gaat ze. Totaal geen angst.

Ook Mees voelt zich gelijk weer als een vis in het water. Het stel speelt, snorkelt, stoeit met papa en schiet van de glijbaan. Dan schuiven we door naar de lange glijbaan. Mees kan er geen genoeg van krijgen, al is het water daar eigenlijk net te koud.

Roos denkt dat ze kan zwemmen en doet haar vleugeltjes uit. Tot onze verbazing weet ze zich prima te redden. Ze spettert en plonst. Ze gaat express onder water en komt trots weer boven. Steeds dieper en langer...

Nog even volhouden Roos, dan wordt de zwemles een makkie!