Om 7:45 rijden we met bed en al van de 9e naar de 1e verdieping. Daar moet ook mama een raar pakje aantrekken tegen de bacillen. Iedereen krijgt een groene muts op. ook de knuffels van Roos. Daarna rijden we naar de OK. Een heel team staat ons op te wachten, alleen de kaakchirurg staat nog in de file ivm de sneeuwval. Na een paar (voor Roos erg lange) minuten is het team compleet. Roos hoeft gelukkig geen infuus en mag gaan slapen met behulp van een kapje op haar mond. Roos is rustig en ademt rustig in en uit. Met een paar seconden slaapt ze vredig. Mama verlaat de OK en gaat naar de wachtruimte. Amper daar aangekomen mag ze terugkomen naar de uitslaapkamer. Daar zit Roos rechtop in haar bed een dapperheidsdiploma uit te zoeken. Ze is vrolijk en bijna baldadig wakker. Ze is duidelijk opgelucht dat het er op zit. Trots laat ze haar getrokken tand aan mama zien. Wat een joekel.
Na een paar minuten mogen we alweer terug naar de kinderafdeling. Roos voelt zich goed. Ze trekt haar pyjama en sloffen aan en gaat spelen in de speelkamer. Papa heeft Mees naar school gebracht en is inmiddels komen kijken hoe het met zijn meisje gaat. Na wat knuffelen, kletsen en een potje tafelvoetbal blijkt het zo goed te gaan dat hij naar zijn werk gaat. Om 10 uur krijgt ook Roos het bericht dat ze naar huis mag. De wond is al dicht, ze drinkt en speelt vrolijk. Geen reden om onnodig lang te blijven.
Op naar de grote wisseltruc van haar boventanden. Niks staat dat nog in de weg.




